Άναρχες σκέψεις πάνω στον Φεμινισμό.

Όσοι με ξέρετε καλά γνωρίζετε ότι πάσχω από το μικρόβιο του φεμινισμού. Ποτέ δεν κατάλαβα τον διαχωρισμό των φύλων όσο αναφορά τα στερεότυπα: Οι γυναίκες διαβάζουν μόνο
μόδα, οι άντρες πολιτική, οι γυναίκες είναι ευαίσθητα πλάσματα, αιθέρια που πρέπει να τα προστατεύουμε και να τα προφυλλάσουμε. Και όλες αυτές οι αηδίες. Δεν τις κατάλαβα ποτέ, δεν θα τις καταλάβω ποτέ. 
Ναι, μερικοί άντρες για παράδειγμα είναι πιο δυνατοί από κάποιες γυναίκες, αλλά φίλε χλαπάτζα που δεν έχεις σηκώσει ποτέ ούτε ένα κιλό στην ζωή σου θέλω να σε δω να έρχεσαι αντιμέτωπος με την φίλη μου την Στέλλα που σηκώνει κιβώτια ολόκληρα καθημερινά, να δω εκεί τι δύναμη έχεις. Πρέπει να παραδεχτείς ότι είναι θέμα άσκησης. 

Λοιπόν, πέρσι η αγαπημένη Έμμα Γουόατσον,  ξεκίνησε μία καμπάνια που λέγεται HeForShe. Μέσα στην ομιλία της ανέφερε τον όρο ισότητα (equality) αντί για τον όρο φεμινισμός. Και το δέσαν όλοι ότι ο φεμινισμός πέθανε και πολεμάμε για την ισότητα. Ρε φίλε θα με τρελάνετε; Μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων, δηλαδή για φεμινισμό. Η ισότητα είναι ένας εξαιρετικά γενικώς όρος ο οποίος χαρακτηρίζει γενικώς το human rights movement. Θες ένας μαύρος με έναν λευκό να είναι ίσοι, θες η LGBT κοινότητα να έχει τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους. Είναι εύκολο στην κατανόηση. 
Ο φεμινισμός συνεχίσει να έχει πράγματα να κάνει. Οι γυναίκες δεν θεωρούνται ίσες με τους άντρες -ιδιαίτερα στην συνείδηση της κοινωνίας. Δεν πληρώνονται τους ίδιους μισθούς, ο σεξισμός δίνει και παίρνει. Απαγωγές, βιασμοί αποτελούν καθημερινά γεγονότα στον πλανήτη.

Δεν πας να δεις εάν έρχομαι;

Και θα μου πεις: Σιγά ρε Σπυριδούλα, καταπιεσμένη! Σιγά μην έχουμε πρόβλημα εμείς στην Ελλάδα, κοίτα στο Πακιστάν πως περνάνε οι γυναίκες. 
Γιατί στο καλό να κοιτάξω πως περνάνε οι γυναίκες στο Πακιστάν και να μην κοιτάξω πως περνάνε οι γυναίκες στην Ισλανδία ή στην Σουηδία; 

Στην Ελλάδα πριν από δύο χρόνια ήταν πρότυπο του λαού μας ο Κοντοπίδης! Ο Κοντοπίδης! Που σε κάθε βίντεο του εάν δεν πέταγε ένα μουνάκια και καριόλες δεν ήταν αυθεντικό. Στην Ελλάδα που ακόμη οι γυναίκες είναι το πρόβλημα στους δρόμους γιατί δεν οδηγούν σωστά και θα έπρεπε να πλύνουν κάνα πιάτο ή να αλλάξουν καμιά πάνα. Στην Ελλάδα που εάν ανοίξει να δεις όλα τα αστεία είναι βασισμένα στο γενικό γυναικείο στερεότυπο του: Η γυναίκα δεν ξέρει τι θέλει. Όλες είναι εύκολες και ακόμα και δεν είναι εύκολες στο τέλος είναι πουτάνες. Δεν υπάρχει γυναικεία φιλία απλά κλέβουμε η μία τον γκόμενο της άλλης. Στην Ελλάδα που ακόμη μία μεγάλη προσωπικότητα του τόπου ο David Avramidis ανεβάζει άρθρα για το ότι μία γυναίκα για να φανεί έξυπνη πρέπει να το παίξει χαζή. Στην Ελλάδα που χαρακτήρησαν εμμέσως πλην σαφώς αγάμητη την πρόεδρο της Βουλής.

Στην Ελλάδα που συνεχίζεται η ιεράρχηση σε αντρικά πράγματα που θεωρούνται εγγενώς ανώτερα  και τα γυναικεία ανόητα και ρηχά. Γιατί ένας άντρας που ξέρει ό,τι μεταγραφή έκανε ο Ολυμπιακός τα τελευταία εκατό χρόνια είναι καλύτερος από την γυναίκα που ξέρει κάθε επεισόδιο του Sex and the City; Δεν βγάζει νόημα. 

Έχετε καταλάβει ότι είμαστε χρόνια πίσω ε; Δεν είμαι μόνο εγώ;
 
Μερικά από τα πειστήρια του Εγκλήματος:

Και δεν πιάνω κάν το θέμα θρησκεία. Αρνούμαι να πιστέψω ότι στον 21ο αιώνα μία γυναίκα θεωρείται μολυσμένη επειδή έχει περίοδο και δεν μπορεί να προσκυνήσει ή να μεταλάβει. Αυτά που λέτε.